De Nederlandse horecawereld is in rouw na het onverwachte overlijden van de jonge wijnkenner Lotte Wolf (1985). Wolf, wine director van het vijfsterrenhotel Sofitel Legend The Grand en sterrenrestaurant Bridges in Amsterdam, gold als een groot talent. Ze overleed afgelopen dinsdag, terwijl ze op het punt stond af te reizen naar haar geliefde Zuid-Afrika.
Lotte Wolf was achttien jaar oud toen ze als backpacker in Nieuw-Zeeland haar droombaan ontdekte: sommelier. Terug in Nederland ging ze aan de slag bij opleidingsrestaurant Fifteen van Jamie Oliver in Amsterdam en volgde ze de Vinologenopleiding van De Wijnacademie. Daarna werkte ze achtereenvolgens bij De Seinpost in Scheveningen, Callas in Den Haag en ‘t Zilte in België, totdat ze op haar 23e werd ontdekt door topkok Sergio Herman van restaurant Oud Sluis in Zeeuws-Vlaanderen. Na twee verdere tussenstops bij Pure C (Cadzand) en The Jane (Antwerpen), belandde ze in juli 2015 bij Bridges in Amsterdam. Daar kreeg ze carte blanche om de wijnkaart samen te stellen.
Als sommelier behoorde Lotte Wolf al op jonge leeftijd tot de absolute top. Ze was lange tijd de jongste sommelier van Nederland, werd door restaurantgids Gault Millau uitgeroepen tot Meest Talentvolle Sommelier van 2013, en was te zien in de NCRV-documentairereeks De Nieuwe Garde. Haar voorkeur ging uit naar biologische wijnen (vin naturels).
Wolf maakte ook zelf wijn. Dat begon met een champagne voor Jerôme Dehours en twee wijnen via Gayda Languedoc. Maar haar hart ging uit naar Zuid-Afrika. In het Swartland maakte Wolf wijn onder haar eigen label, “Lotte Wolf: Touch of Dutch”. Dit voorjaar presenteerde ze haar eerste drie wijnen, die door vakpers en kenners enthousiast werden begroet.
Op de dag van haar overlijden zou Wolf opnieuw afreizen naar Zuid-Afrika. Ze werd gevonden door haar vader, die haar naar Schiphol zou brengen. Haar vriend Bjorn van Aalst, maître bij restaurant Vermeer, was haar al vooruit gereisd. Wolf is overleden aan een nog onbekende natuurlijke oorzaak. Wolf kreeg een paar jaar geleden een zwaar herseninfarct, dat ze grotendeels te boven was gekomen.
Via sociale media hebben restaurateurs en wijnprofessionals geschokt op Wolfs dood gereageerd. Wat opvalt, is hoe vaak mensen schrijven dat ze nog een keer met Wolf af hadden willen spreken, maar dat het er door de hectiek van het bestaan niet meer van is gekomen. “Je ademde echt wijn, het was je leven”, schreef Sergio Herman op Instagram. “Zoveel respect voor je maar nu ook schaamte dat ik onze afspraak heb geannuleerd.”
In een interview uit 2013 op de website van Wines of South Africa geeft Wolf haar visie op de Zuid-Afrikaanse wijnen van dat moment. Gevraagd hoe ze de toekomst van het Zuid-Afrikaanse wijnbedrijf ziet, antwoordt ze dat Zuid-Afrikaanse wijnmakers volgens haar “heel goed bezig zijn”.
Over het Swartland, waar ze zelf een wijngaard heeft, zegt ze: “Wat een heerlijk gebied is dat! Ik ben gek op het sfeertje daar. En op de wijnen van Lammershoek, Eben Sadie en Chris Mullineux, om er maar een paar te noemen. […] Buiten Swartland is het wat beperkter. Ze zouden meer moeten durven in de andere gebieden.”
Wijnen uit andere gebieden die in 2013 door Wolf worden aangeprezen, zijn de Chenin Blanc van Raats uit Stellenbosch en de Semillon van Boekenhoutskloof in Franschhoek. “Maar als gebied zie ik heel veel potentie in Hemel en Aarde. Een paar van mijn favoriete wijnen […] proefde ik daar: Ataraxia Serenity 2008 en Creation Wines Syrah-Grenache 2011.”
Lotte Wolf zal gemist worden als een altijd positieve en stijlvolle ambassadeur van Zuid-Afrikaanse wijnen in Nederland.
Buro: IG
